Bali naar Flores, Maumere, Moni

Woensdag 15 juli 2015

Vanmorgen bij het opentrekken van de gordijnen zien we dat het behoorlijk geregend heeft. Het is lekker opgefrist en de zon schijnt alweer. We pakken eerst onze rugzakken weer in voordat we gaan ontbijten. Vandaag is een ceremoniële feestdag op Bali die iedere 210 dagen op de Balinese kalender gevierd word. Dit is op de Balinese kalender een half jaar, 6 keer 35 dagen. Iedereen ziet er extra feestelijk uit. In plaats van de bruine gebatikte blouses op de veelal gekleurde sarongs dragen de mannen en vrouwen witte blouses met donkerbruine rijk uitgevoerde sarongs. Bovendien is de hoofdtooi ook wit. Iedereen doet mee, ook de schoonmakers en het hotelpersoneel zien er vandaag dus extra mooi uit. We zien dat ook de offertjes voor het zwembad, de hotelkamers, op de trappen van de receptie en het restaurant, bij de koffiemachine en bij de toonbank vandaag allemaal veel groter en mooier zijn en met extra bloemen en van bananenbladeren gemaakte versiersels bedeeld zijn. Alles om de Hindoe goden maar gunstig te stemmen en te bedanken voor alles. Rond kwart over negen komt de chauffeur ons ophalen voor de rit naar Den Pasar, ongeveer anderhalf uur rijden van Ubud. Onderweg zien we hele families naar de gemeenschapstempels gaan met offertjes en grote schalen waarvan we niet weten wat erin zit. Alles zit lekker mee dus we arriveren ruim op tijd in Denpasar. Hier geven we de bagage af en halen nog een lekkere grote beker koffie. We kopen nog drie heerlijke bollen die het meest op moorkoppen lijken en zitten op een bank waarvandaan we alle vliegtuigen voor onze neus zien landen en opstijgen. De vlucht heeft een half uurtje vertraging en uiteindelijk landen we net na drie uur op Flores bij de plaats Maumere. Bij het uitstappen zien we al dat het een lekkere kleine luchthaven is, de vliegtuigdeur gaat open en we wandelen met elkaar rustig naar de hal waar we de bagage op kunnen halen. Wanneer we de drie rugzakken hebben lopen we naar buiten waar we meteen een jonge man zien staan met een papier met onze naam erop. Wat fijn geregeld toch weer. Het is Noli, de chauffeur en gids voor de komende vier dagen. Hij brengt ons naar de Seaword Beachclub in Waiara. Onderweg zien we al hoe anders en opnieuw prachtig dit Indonesische eiland weer is. We spreken om 9 uur morgen met hem af. Ons strandhuisje ligt direct aan zee met een idyllisch interieur van bed en klamboe en veel riet en een romantisch bed met een klamboe. We weten niet hoe snel we onze badkleding aan moeten trekken en als we dan heerlijk dobberen in het water, blijken we helemaal alleen te zijn. Maar lang duurt het niet, we moeten eruit om het menu voor die avond door te geven, inclusief het drinken. Nat met zand en zout bladeren we door het plastic menu en kiezen wat ons lekker lijkt. We lachen wat wanneer de meisjes met de menukaart weer verdwijnen. Op zo’n manier is ook weer nieuw voor ons! We pakken de snorkels en zien de prachtige vissen, koraal, zee egels en zeesterren in kleuren die we nog nooit gezien hebben. Er komt een visser in een traditioneel bootje aan. Hij blijkt zijn bootje vol te hebben met tientallen schelpen. Hele grote, ter grootte van een voetbal en een heel scala aan kleinere. We kijken onze ogen uit. Ook een heel oude man probeert een ikat kleed aan ons te slijten. We gaan er nog even niet op in want we zullen deze reis ook nog een ikatweverij bezoeken en marktjes bezoeken. We zitten even later te genieten van een prachtige rood/oranje zonsondergang vanaf een paar ligbedden op het strand. We voelen ons de koning te rijk. Rond half 7 is de zon helemaal onder en word het wat fris in onze natte zwemkleding. We douchen en rond half 8 gaan we naar het restaurant. Nu maar afwachten wat we krijgen. Jerken en ik hebben een visschotel gekozen en Paul kip met gember/pepersaus. Het is heerlijk!! De hele entourage helpt natuurlijk ook, we zitten buiten met op de achtergrond zeegeluiden, twee koude grote Bintangs en al dat heerlijke eten. Na het eten gaan we nog een poosje op het terras van ons huisje zitten en besluiten de wekker morgen extra vroeg te zetten om nog bij zonsopgang een poosje te snorkelen.

Donderdag 16 juli
1e dag tour Flores, Maumere – Moni
Vanmorgen hadden we de wekker op kwart over 6 gezet omdat we met zonsopgang wilden snorkelen voordat we om 9 uur zouden worden opgehaald. Zo gezegd zo gedaan, zwemkleding aan en gewapend met snorkels liepen we vanuit onze cabana het totaal lege strand op. Een visser was juist met z’n bootje en in ieder hand een berg vissen aan land gekomen. De zee was bijna glad en lauwwarm . De zon kwam net boven de palmbomen uit en gaf het strand en de zee een sprookjesachtige kleur. Zo’n 50 meter uit de kust begon een koraalrif met tientallen verschillende koralen, zo zagen ze er verschillend uit maar hadden ook de meest bijzonder kleuren, zoals lila/paars, blauw, fluorgeel, groen en bijna wit. We hadden ogen tekort want zowel uit de koralen als gewoon in het water zwommen de meest bijzondere vissen, van die vissen die je vroeger bij je vader in z’n aquarium zag maar ook de exemplaren die je in de tekenfilm Finding Nemo ziet! Wat een onderwaterwereld zo vlak aan de kust. Na een uurtje moesten we er wel uit omdat we ook nog moesten ontbijten. Op het strand ontmoetten we de visser van gister, waar we een aantal schelpen hadden gekocht. Hij drentelde wat om ons heen en toen kwam het hoge woord eruit: van achter zijn rug kwam een zakje met een prachtige meloengrote schelp en een paar extreem zeldzame schelpen die hij wel wilde ruilen voor Paul z’n snorkelmasker. Zijn masker was niet veel meer en hij zag bij ons natuurlijk 3 snorkelsets voor z’n neus voorbij komen. Helaas hebben we ze straks zelf nog nodig anders had de man wel de set kunnen krijgen. Hij moet er z’n brood mee verdienen, voor ons is het just for fun. Maar op deze reis gebruiken we ze om de paar dagen, dus helaas voor hem………. We douchten snel en op naar het ontbijt gebouwtje. Daar was een klein buffet ingericht met een paar soorten brood en wat zoetbeleg. Je kon brood roosteren en er was kaas, tomaat en ui. Ook kon je er een gekookt, gebakken of scrambled eitje bestellen en Nasi goreng. Natuurlijk ontbraken ook de fruitpannenkoekjes niet op het menu. We hadden best trek en we aten alsof we een tegelvloertje gelegd hadden……. De meisjes van de bediening moesten gniffelen wanneer er weer wat lekkers gehaald of gebracht moest worden. Klokslag 9 uur stond Noli, onze gids en chauffeur bij de receptie. Bagage in de auto en daar gingen we. De komende 4 dagen gidst hij ons over Flores en laat ons alles zien wat er te zien is. De eerste stop was Wuring, een vissershaven in een moslimdorpje waar de vissers in huizen op palen wonen en met vissen hun geld verdienen. Het ziet er allemaal zo armoedig uit…. De meeste moslimvissers komen van Sulawesi, ze zoeken het geluk hier en hopen op een betere toekomst. Daarna Geliting, een plaatsje met een lokale markt met groente, kleding, vissen, kippen en huishoudelijke artikelen. De mensen wringen zich in alle bochten om ons maar te bekijken en lachten breeduit naar en om ons. We wandelen door een aantal bomvolle paadjes en wringen ons dan weer naar de openbare weg waar Noli op ons wacht. We kopen onder toeziend oog van wel 15 locals een zakje popcorn en als we bijna bij de auto zijn zien we een aantal mensen een kippetje kopen en ze met samengebonden poten als een draagzakje meenemen. Een paar hangouderen presenteren trots hun kemphanen wanneer we langslopen. Geweldig om te zien! Onderweg zien we hoe cashewnoten groeien. Aan de cashewnotenboom groeien grote vruchten waarop zich één cashewnoot bevind. Nu snappen we ook waarom cashewnoten zo prijzig zijn. Ook stopten we om Macademianoten te zien groeien, Kruidnagelen in bossen aan een boom en cacaobonen. Rond het middaguur kwamen we bij een grutterig restaurantje waar een paar halfhoge tafels met plastic krukjes direct aan het strand van Sikka stonden. Wat een fantastische lunchplek. Heerlijk op het strand een nasi goreng, een mie goreng een paar geroosterde vissen en een soort Fu yong Hai wegwerken. We konden het slechter treffen. Hierna reden we naar Kopa beach, een baai met wit zandstrand en helderblauw water. Rustig water maar ook plekken waar hoge golven op het strand sloegen. In een vies bamboehutje hebben we onze zwemkleding aangetrokken en ruim een uur vermaken we ons op het strand en in het water. Ook hier zijn we bijna alleen. Slechts twee Europees uitziende meisjes en een Europees uitziend stelletje trekken badkleding aan en gaan het water in. Een grote groep met vermoedelijk Chinezen maken foto’s van ons en lachen zich een ongeluk……. Wat een verschil in culturen toch! Omkleden als alles nat is en onder het zand zit blijft altijd een uitdaging maar even later zitten we toch weer in Noli’s auto op weg naar de bergen. Het word wat bewolkt en we zien hoe de mensen in armetierige huisjes tegen de berg aangeplakt nog een bestaan weten op te bouwen. Aan de rand van de weg een strook van een halve meter breed vol met kokos dat ligt te drogen of brede stroken met kruidnagels of cacaobonen. Wanneer we uitstappen en graag willen filmen of foto’s blijken de mensen zeer vriendelijk en gaan er gerust voor staan of zitten. Ook zien we dat bij bijna ieder armzalig hutje één of meerdere rijk betegelde graven voor de deur liggen. In deze cultuur begraaft men zijn ouders voor de deur . De graven zien er meestal vele malen mooier uit dan het huis. Aan het eind van de middag komen we in Moni aan. Een gehucht van niets maar wat bestaansrecht haalt uit de toeristen die hier een kamer boeken om de Kelimutu te beklimmen waar op de top zich drie kratermeren bevinden van verschillende kleuren, een groene, een witte en een coca cola kleur kratermeer. De temperatuur is weliswaar niet zo hoog, maar het is lang niet zo koud als op de vulkanen op Java, gelukkig. We hebben een eenvoudige helft van een bungalow en er is warm water dus wij zijn tevreden. Even later wandelen we het dorpje door en vinden een restaurantje waar we weer wat lekkers eten. We kiezen een voorgerecht, gebakken banaan met chocoladesaus en geraspte kaas. Het is zo veel dat ik genoeg heb aan het voorgerecht, Paul en Jerken lusten nog wel wat en bestellen wat kip met noodles, een Bintang erbij en iedereen is tevreden. Daarna gaan we naar de kamer terug en nemen een

voor het slapen gaan. Vannacht is weer een kort nachtje. De wekker staat op 04.00 uur.