Kelimutu vulkaan, Moni, Ende

Vrijdag 17 juli
2e dag tour op Flores, Moni – Bajawa
Vanmorgen stond de wekker op 04.00 uur. Het is nog donker en toch hoor je al activiteit overal om je heen. Auto’s en scooters rijden de berg op, de buren zijn ook wakker en lopen te rommelen, ik kijk naar buiten en de eigenaar zit al op de warande voor ons huis……. We kleden ons aan, lange mouwenshirts, olifantenbroeken, sokken en wandelschoenen. Hoofdlampen en de poncho’s in de rugzak. Om half 5 komt Noli ons ophalen. De auto heeft geen verwarming dus het is best fris, we schatten 10/12 graden. Na een rit van bijna drie kwartier komen we een eindje onder de top van de vulkanenkrater Kélimutu. Hier lijdt een netjes aangelegd pad je naar boven. De klim via het pad en met trappen kostte ons wel een uur, maar was absoluut geen uitputtingsslag. Het was wel verschrikkelijk donker, maar met onze hoofdlampen konden we het pad makkelijk zien. Achter ons liepen locals volgepakt met een kind en warm water voor thee of koffie. Een vader verstapte zich en kukelde met kind en koffiespullen en al onderuit. Geen licht, ze lopen maar op gevoel. Boven gekomen begonnen we net de eerste gloed van de opkomende zon zien. Het was winderig en het werd na een tijd wachten toch best erg koud. De zonsopkomst vorderde maar langzaam en wolkenflarden zorgden dat de zon maar moeilijk terrein kon winnen. Langzamerhand werd een grote krater zichtbaar waarin zich water bevond. Net erachter kon je een tweede kratermeer zien liggen. Aan de andere kant van de vulkaan bevond zich het derde kratermeer. De meren zijn in de loop van de jaren al vele malen van tint veranderd. Soms blauw, soms wit, soms groenig, soms grijs, soms bijna zwart…………Als de zon even doorkwam zag je ook de prachtige kleuren van de meren. Iedereen maakt foto’s van iedereen en omdat we nog wat langer zijn blijven hangen hadden we het geluk dat de zon even goed doorkwam zodat we wat tijd voor foto’s maken hadden. Even na zevenen bereikten we de parkeerplaats aan de voet van de kraters weer. We reden terug naar onze homestay. Snel even douchen en omkleden en toen stond ons ontbijt op het terras klaar met thee en koffie. Om 9 uur werden we opgehaald en zijn we weer op pad gegaan. Eerst stopten we bij een groenten en fruitmarktje, erg leuk. We kochten er wat passiefruit en een kam met wel 20 banaantjes. Jerken zag gekookte maiskolven liggen, we besloten er twee mee te nemen. Ze smaakten zoet en kruidig. Erg lekker. Hierna zijn we een eind doorgereden naar Ende, een middelgrote plaats. Onderweg nog een paar keer gestopt om wat te filmen en een foto te maken. In Ende hebben we geluncht. Na de lunch zijn we naar Blue stone beach gereden. Hier vind je bergen blauw/groene stenen. Ze komen alleen hier op Flores voor en nergens anders. Ze worden geëxporteerd vooral naar China en Japan. Het strand langs deze kust is ook zwart, door as van de vulkanen. Wanneer we dus op het strand lopen en stenen bekijken hebben we in een mum van tijd zwarte voeten en vieze nagels. Het gaat er ook maar weer moeilijk af. Na deze stop rijden we weer een poos door. Het landschap veranderd langzaam van gortdroog oost Flores naar wat groener en weelderiger west Flores. Halverwege de middag drinken we thee en koffie op een hoge top langs de kust met een prachtig uitzicht over de zee. Vandaag is de langste dag rijden, een lange tocht over kronkelende wegen, soms erg slecht wegdek, of geen wegdek, hoge pieken, diepe dalen. Om half zes bereiken we Bajawa. Ons guesthouse is leuk en de gastvrouw zelfs nog leuker. Ze praat graag met iedereen en ze is erg vriendelijk en vrolijk. De kamer is niet groot maar we hebben weer drie bedden en een eigen douche en toilet. We zetten de spullen in de kamer en spreken met Noli af om om 19.00 te gaan eten. We gaan gelijk een wandeling door het stadje maken. Overal winkeltjes en een marktje, ook hier vind men ons maar lachwekkend en worden we langdurig nagekeken en roepen volwassenen en kinderen Hallo. Echt niet vervelend of wat ook. Na terugkomst douchen we ons en zijn we rap klaar om een hapje te eten. We komen in een oergezellig lokaal terecht met Witte vloer, witte muren, twee lichtpitten, stoelen met het plastic nog om de bekleding, maar het personeel is ontzettend vriendelijk en het eten smaakt heerlijk. Noli eet met ons mee en we praten wat over van alles en nog wat. Bij het toetje excuseert hij zich en gaat bij een paar andere gidsen zitten praten. Is ook voor hem gezellig. Na het eten wandelen we terug en gaan al vrij snel slapen omdat morgen om 8 uur de planning is om te vertrekken. Weer een dag met prachtige vergezichten, nieuwe indrukken, fenomenale pauzeplekjes, interessante dingen geleerd over de bevolking en alles wat groeit en bloeit. We verheugen ons op morgen!